In vervolg op Insnoeren en uitbuiken heeft de Raad voor de Gemeentefinanciën Cebeon (samen met de VB-Groep) gevraagd om financiële ijkpunten te ontwikkelen voor een aantal gemeentelijke beleidsterreinen. Deze hebben gefungeerd als de nieuwe basis voor herziening van het uitkeringsstelsel. De verschillenanalyse heeft aangetoond dat de feitelijke uitgaven geen goede weerspiegeling vormen voor een nieuw uitkeringsstelsel (‘kip-ei’ probleem). Financiële ijkpunten moeten de invloeden van verdringing en uitbuiken corrigeren. Ze leveren nieuwe geobjectiveerde niveaus van uitgaven van gemeenten op (normen).

In dit onderzoek zijn financiële ijkpunten ontwikkeld voor bijstandsverlening/sociale dienst, zorg, kunt, ontspanning, groen, volkshuisvesting/ruimtelijke ordening/stadsvernieuwing, oudheid, reiniging en riolering. Het totaal van de geconstrueerde financiële ijkpunten leidt tot sterk uiteenlopende geobjectiveerde uitgavenniveaus tussen gemeenten (soms met een factor 3). Dit speelt met name op taakgebieden waar de sociale structuur en de regiofunctie de middelenbehoefte voorspellen.