Nederland is ingedeeld in 25 veiligheidsregio’s. Veiligheidsregio’s zijn verantwoordelijk voor de brandweerzorg, het organiseren van crisisbeheersing, de meldkamer, de geneeskundige hulpverleningsorganisatie in de regio (GHOR) en bevolkingszorg.

De veiligheidsregio is een vorm van verlengd lokaal bestuur en heeft een (bij wet verplichte) gemeenschappelijke regeling als juridische grondslag. Dit betreft de Wet veiligheidsregio’s (Wvr). Via deze gemeenschappelijke regeling is elke gemeente deelnemer en daardoor medeverantwoordelijk voor de bestuurlijke en organisatorische aansturing van de veiligheidsregio.

Het ministerie van Justitie & Veiligheid verstrekt veiligheidsregio’s een bijdrage in de financiering van de kosten. Dit is de Brede Doeluitkering Rampenbestrijding (BDuR). Hiernaast ontvangen veiligheidsregio’s in beperkte mate inkomsten voor het verrichten van dienstverlening aan bedrijven en burgers. Voor het overige zijn ze afhankelijk van middelen van gemeenten. Gemeenten ontvangen in het gemeentefonds van oudsher middelen voor brandweerzorg en rampenbestrijding. Gemeentefondsmiddelen zijn echter naar eigen inzicht te besteden.

De gemeentelijke bijdragen aan veiligheidsregio’s zijn door Cebeon geïnventariseerd op basis van begroting 2022. Er is daarbij ook gekeken naar de gehanteerde bekostigingssystematiek, zoals een bedrag per inwoner en op basis van relatieve verschillen in de gemeentefondsuitkering. Tenslotte is de ontwikkeling sinds 2017 in kaart gebracht.